Edward de Bono - Het parallelle denken

Edward de Bono (Malta, 1933) is een Brits psycholoog, arts en managementauteur. Hij studeerde met een Rhodesbeurs aan de Universiteit van Oxford. Hij verzorgde colleges aan de universiteiten van Oxford, Cambridge, London en Harvard. Voor de BBC maakte hij de televisieserie The Bono's Thinking Course en voor de Duitse WDR The Greatest Thinkers. De Bono bedacht onder andere de term 'lateraal denken' en het concept van de 'zes gekleurde hoeden'. Voorbeelden van wat hij bereikt heeft met het lateraal denken concept zijn de Olympische Spelen in Los Angeles in 1984, de eerste spelen die winstgevend waren. De organisatiedirecteur Peter Ueberoth, schreef dit succes toe aan De Bono. Hetzelfde geldt voor John Bertrand, schipper in de America's Cup.

Bron: Wikipedia

'Parallel denken' is een begrip, uitgevonden en uitgewerkt door Edward de Bono. Parallel denken is wel omschreven als een constructief alternatief voor de dialectische methode, waarin tegenstanders elkaar proberen te overtuigen van hun gelijk door zo veel mogelijk argumenten aan te dragen om de eigen visie te onderbouwen en die van hun opposant te weerleggen. Parallel denken is een verdere uitwerking van het begrip 'lateraal denken', eveneens door De Bono ontwikkeld. De nadruk ligt bij parallel denken nóg meer op dat wat kan zijn (alternatieve mogelijkheden) dan op dat wat is (rationeel af te leiden).

Parallel denken is een denkproces dat gelijktijdig focust op verschillende, vaak tegengestelde . benaderingen van een probleem of vraagstuk. In een groep toegepast, wordt zo de dialectische benadering -die vaak leidt tot de vraag wie er gelijk heeft- effectief vermeden.

Alle deelnemers in het denkproces kunnen bijdragen aan het verkennen van het onderwerp, vanuit hun eigen kunde, kennis en ervaring. Belangrijk hierbij is dat ze in hun eigen 'spoor' blijven en zich niet laten verleiden inhoudelijk op de argumenten van hun 'parallelle denkers' in te gaan. Dit vereist wel de bereidheid om zich aan de regels te houden en iemand de verantwoordelijkheid te geven over de regie, om zó het denkproces te bewaken.

Samenvattend kunnen we stellen dat 'parallel denken' inhoudt, dat men zijn eigen mening kan laten bestaan naast de mening van een ander. We zijn van nature geneigd te denken in tegenstellingen. Jij zegt A, ik zeg B, dus jij hebt ongelijk. Maar stel nou dat we beiden gelijk hebben?

Een mooi voorbeeld hiervan vinden we bij de oude Romeinen, die hun god Janus afbeeldden met twee gezichten. Aan de twee kanten van de beeldenaar of het beeld zie je verschillende gezichten met verschillende gelaatsuitdrukkingen.. Zo wordt het moeilijk om van Janus - de god van het begin en het einde - een eenduidige beschrijving te geven.

Een voorbeeld van Edward de Bono: Een man liet de ene helft van zijn auto rood spuiten en de andere helft grijs. Hij vond het leuk als getuigen elkaar zouden tegenspreken wanneer hij betrokken zou raken bij een auto-ongeluk.

Literatuur:

Edward De Bono, Parallel thinking: from Socratic thinking to de Bono thinking, Viking 1994