donderdag 25 maart 2010

Beste bloggers!

Van tevoren had ik aangekondigd dat ‘Het Wijze Web’ een experiment is, zowel door de participatie van lezers om hun kennis te delen als door mijn eigen (on)vermogen interessante onderwerpen aan te reiken die de lezer interesseren en tot een reactie aanzetten. Daarnaast valt of staat het experiment met voldoende bereik. Wat ik ook heb onderschat, is dat veel mensen het gewoonweg te druk hebben om steeds maar weer alles te lezen, laat staan te reageren.
De mix van voornoemde factoren doet mij besluiten om te stoppen met dit blog.  Ik wil iedereen danken die mij gevolgd heeft en die reacties heeft gegeven.
Tot ziens, mijn wijze bloggers,

Frank

donderdag 18 februari 2010

Edward de Bono - Het parallelle denken



Edward de Bono (Malta, 1933) is een Brits psycholoog, arts en managementauteur. Hij studeerde met een Rhodesbeurs aan de Universiteit van Oxford. Hij verzorgde colleges aan de universiteiten van Oxford, Cambridge, London en Harvard. Voor de BBC maakte hij de televisieserie The Bono's Thinking Course en voor de Duitse WDR The Greatest Thinkers. De Bono bedacht onder andere de term 'lateraal denken' en het concept van de 'zes gekleurde hoeden'. Voorbeelden van wat hij bereikt heeft met het lateraal denken concept zijn de Olympische Spelen in Los Angeles in 1984, de eerste spelen die winstgevend waren. De organisatiedirecteur Peter Ueberoth, schreef dit succes toe aan De Bono. Hetzelfde geldt voor John Bertrand, schipper in de America's Cup.

Bron: Wikipedia


'Parallel denken' is een begrip, uitgevonden en uitgewerkt door Edward de Bono. Parallel denken is wel omschreven als een constructief alternatief voor de dialectische methode, waarin tegenstanders elkaar proberen te overtuigen van hun gelijk door zo veel mogelijk argumenten aan te dragen om de eigen visie te onderbouwen en die van hun opposant te weerleggen. Parallel denken is een verdere uitwerking van het begrip 'lateraal denken', eveneens door De Bono ontwikkeld. De nadruk ligt bij parallel denken nóg meer op dat wat kan zijn (alternatieve mogelijkheden) dan op dat wat is (rationeel af te leiden).
Parallel denken is een denkproces dat gelijktijdig focust op verschillende, vaak tegengestelde . benaderingen van een probleem of vraagstuk. In een groep toegepast, wordt zo de dialectische benadering -die vaak leidt tot de vraag wie er gelijk heeft- effectief vermeden.
Alle deelnemers in het denkproces kunnen bijdragen aan het verkennen van het onderwerp, vanuit hun eigen kunde, kennis en ervaring. Belangrijk hierbij is dat ze in hun eigen 'spoor' blijven en zich niet laten verleiden inhoudelijk op de argumenten van hun 'parallelle denkers' in te gaan. Dit vereist wel de bereidheid om zich aan de regels te houden en iemand de verantwoordelijkheid te geven over de regie, om zó het denkproces te bewaken.

Samenvattend kunnen we stellen dat 'parallel denken' inhoudt, dat men zijn eigen mening kan laten bestaan naast de mening van een ander. We zijn van nature geneigd te denken in tegenstellingen. Jij zegt A, ik zeg B, dus jij hebt ongelijk. Maar stel nou dat we beiden gelijk hebben?


Een mooi voorbeeld hiervan vinden we bij de oude Romeinen, die hun god Janus afbeeldden met twee gezichten. Aan de twee kanten van de beeldenaar of het beeld zie je verschillende gezichten met verschillende gelaatsuitdrukkingen.. Zo wordt het moeilijk om van Janus - de god van het begin en het einde - een eenduidige beschrijving te geven.






Een voorbeeld van Edward de Bono: Een man liet de ene helft van zijn auto rood spuiten en de andere helft grijs. Hij vond het leuk als getuigen elkaar zouden tegenspreken wanneer hij betrokken zou raken bij een auto-ongeluk.

Literatuur:
Edward De Bono, Parallel thinking: from Socratic thinking to de Bono thinking, Viking 1994







maandag 15 februari 2010

Edward de Bono - Het laterale denken

Edward de Bono (Malta, 1933) is een Brits psycholoog, arts en managementauteur. Hij studeerde met een Rhodesbeurs aan de Universiteit van Oxford. Hij verzorgde colleges aan de universiteiten van Oxford, Cambridge, London en Harvard. Voor de BBC maakte hij de televisieserie The Bono's Thinking Course en voor de Duitse WDR The Greatest Thinkers. De Bono bedacht onder andere de term 'lateraal denken' en het concept van de 'zes gekleurde hoeden'. Voorbeelden van wat hij bereikt heeft met het lateraal denken concept zijn de Olympische Spelen in Los Angeles in 1984, de eerste spelen die winstgevend waren. De organisatiedirecteur Peter Ueberoth, schreef dit succes toe aan De Bono. Hetzelfde geldt voor John Bertrand, schipper in de America's Cup.

Bron: Wikipedia

Edward de Bono is bekend als denker over het denken. Zowel het begrip ‘lateraal denken’ als de term ‘parallel denken’ worden aan hem toegeschreven, dan wel geperfectioneerd door hem, als methoden om anders te denken over problemen en vraagstukken.

Kenmerken van lateraal versus traditioneel denken
Lateraal denken 
Traditioneel denken
Probeert nieuwe manieren te vinden om tegen dingen aan te kijken
Gaat uit van de bekende denkpatronen

Vermijdt te denken in termen van “goed”of “fout”
Zoekt naar het “juiste”

Kijkt in termen van: 'wat is verschillend'
Kijkt in termen van: ‘wat is overeenkomstig’
Analyseert ideeën om te bepalen hoe deze gebruikt kunnen worden om nieuwe ideeën te genereren
Analyseert ideeën door te kijken waarom ze niet werken

Moedigt onlogisch denken door vrije associatie aan. Verwelkomt nieuwe, niet- relevante informatie
Moedigt een logische, stapsgewijze aanpak aan. Relevante informatie is het enige dat telt






Methoden van lateraal denken die door De Bono zijn bedacht:

Omgekeerd denken
Voorbeeld: de vraag: “hoe kunnen we het aantal verkeersovertredingen terugdringen?”. Brainstorm met het idee:”hoe kunnen we zo veel mogelijk verkeersovertredingen krijgen?”. Gebruik vervolgens deze ideeën om het aantal overtredingen terug te dringen.

Techniek van de cross reference
Vraag experts van andere vakgebieden hoe zij het probleem aan zouden pakken.

Analogieën
Voorbeeld. “Als de organisatie een raceauto zou zijn, die wedstrijden moet winnen, wat betekent dit voor de planning van de wedstrijden, voor de voorbereiding, etc.” Vertaal vervolgens deze ideeën terug naar de organisatie en hoe deze de organisatie (ééer) winstgevend kunnen maken.

Willekeurige woorden simulatie
Prik een woord uit het woordenboek. Leg vervolgens een link tussen het woord en het probleem.







 Bronnen:


  • E. de Bono, Lateral thinking: creativity step by step
  • E. de bono, Lateral thinking for Management
  • E. de Bono, Lateral thinking: A textbook of creativity


dinsdag 2 februari 2010

Reacties op Synchroniciteit - Een antroposofische benadering

We zijn zo gewend aan “onze rationele manier van "denken", dat we allerlei innerlijke kanten van het
verschijnsel synchroniciteit over het hoofd zien. Die rationele benadering hebben we aangelegd voor
empirisch toetsbaar, natuurwetenschappelijke kennis. De Berlijnse fysioloog Du Bois-Reymond (1815-1896) sloeg in zijn voordracht “Over de grenzen van de natuurwetenschappen” (1872) een andere, kritische toon
aan. Hij onderscheidde twee soorten verschijnselen; verschijnselen die onafhankelijk van onze waarnemingen
optreden en verschijnselen die zich in het innerlijk van waarnemers voordoen. De laatste categorie kwalificeerde  hij als subjectieve waarnemingen en derhalve als onacceptabel.
Natuurwetenschap is te herleiden tot waarneming van bewegingen van materiële zaken. Als we dat goed kunnen vastleggen in maat en getal, dan bevredigt dat onze behoefte aan exact inzicht geheel.
Die stelling werd geponeerd in een tijd, dat men in de geneeskunde en in de natuurwetenschappen schoon
genoeg begon te krijgen van allerlei quasi-wetenschap, die als onbegrepen resten van traditioneel overgeleverd weten dat zich nog altijd deed gelden. Tegen de achtergrond van Immanuel Kant (1724 - 1804)met zijn theorie over de onkenbaarheid van “Das Ding-an-sich”, omdat ons bewustzijn nu eenmaal gevangen is in de categorieën van ruimte en tijd, werd alle andersoortige kennis overboord gegooid. En het is niet te ontkennen, dat die attitude inderdaad de ongekende vlucht van de moderne natuurwetenschappen op gang heeft gebracht.

Maar is die ontkenning van andere soorten van weten dan wel gefundeerd? Wanneer men bijvoorbeeld de artikelen van Borst in de NRC en van de zijde van de Vereniging ter Bestrijding van de Kwakzalverij nader beschouwt, dan staan zij nog altijd hartstochtelijk garant voor de opvatting van Du Bois-Reymond. Ik vind zo’n opstelling heel fanaat en schadelijk, want hun kennis is toch echt niet alleen maar zaligmakend.

We hebben het afgelopen jaar heel veel te horen gekregen over Darwin (1809 - 1882) en de evolutieleer. Het is eigenlijk een grandioze gedachte, dat de wereld een ontwikkelingsproces te zien geeft, wanneer we de
verschijnselen maar op een bepaalde manier leren te rangschikken. Wat onderbelicht is gebleven, is alles wat er niet aan de gangbare evolutietheorie niet klopt. Voorbeeld: Er heeft ooit een oerknal plaatsgevonden. Dat zou het begin geweest zijn van alles, wat we nu in onze wereld waarnemen: de materie, de planten, de dieren en de mensen. Nog afgezien van wat er nu is gaan oerknallen in het begin van alles, komen we als eerste probleem tegen, dat die materie uit zichzelf tot leven is gekomen. Hoe kan iets spontaan uit het niets nu meer worden dan het was? Waar komt het leven vandaan?  De natuurwetenschappers roepen allemaal in koor, dat weten we nóg niet, maar dat komen we wel aan de weet! Waarom moet ik dat geloven?

De planten hebben bovendien ook nog bewustzijn ontwikkeld en konden waarnemend gaan bestaan. Waar komt dat bewustzijn nu vandaan? En aan het eind van het bereikte dier-zijn is de mens de laatste 100.000 jaar ook nog eens rechtop gaan lopen en heeft de laatste 10.000 jaar een nieuw bewustzijn ontwikkeld in de vorm van het Ik-bewustzijn. Allemaal zo maar. Steeds weer is de evolutie zonder enige achtergrond uit het niets méér geworden dan het was. Ra, ra, hoe kan dat ?
Nu komt ook nog de vraag op, gaat de evolutie bij de mens stoppen ? Of gaat de evolutie nog door, maar waarheen dan? Wat gaan we nog ontwikkelen? Of is er nog een andere mogelijkheid?
De evolutionisten zijn zo gewend om maar alleen de ene kant uit te denken, dat ze vergeten om ook eens een
andere gang van zaken te overwegen. Zou het ook kunnen, dat alles niet vanuit het niets, maar vanuit een “Idee” of in de “Geest” tot ontwikkeling is gekomen? Dat er in de paar miljard jaar een verdichting van de geest heeft plaatsgevonden via warmte, lucht en water tot materie. Dat het hoogste, de idee van de mens,
het langst geest is gebleven in de geestelijke wereld; dat deze mens daarom het laatst in een materiële vorm is
verschenen in de evolutie; dat de dieren voor de mens op aarde zijn verschenen, omdat ze minder geestelijk zijn dan de mens; dat de dieren verschenen nà de planten, omdat de planten ‘minder geestelijk’ zijn dan de dieren; en dat de dode materie het eerst in materiële vorm  moest verschijnen, omdat de geest daarin het meest is zoekgeraakt?
Wat staat er dan nu nog te gebeuren met de evolutie? Het hoogste, dat in de evolutie tot ontwikkeling is gekomen is het menselijk bewustzijn, het Ik-bewustzijn. Dat is natuurlijk niet meet- en weegbaar, want in de mens is de geest nog in volle ontwikkeling. Maar de geest bevat het geheim om uit zichzelf méér te worden dan het is. Dan kunnen we nu beginnen aan een vergeestelijkingsproces, met dien verstande, dat de evolutie van nu af aan in de handen van de vergeestelijkende mens ligt. En dat hij die eigenschappen in zijn innenwereld (lees: ziel) tot ontwikkeling kan gaan brengen; die hem terug kunnen brengen bij de geest, dwz. als bewust wezen in de dan bewustwordende wereld van de geest.

Dan hebben we ook een verklaring voor het feit, dat wanneer de mens zich met zijn verstand richt op de hem omringende wereld, dat hij daar wijsheid (wetenschap) aantreft, want die wijsheid zit in de hele wereld “hineingeheimnist”.

Nu moeten we alleen nog het weten niet willen beperken tot het dogma van de materie. We moeten leren in onze binnenwereld nieuwe zintuigen te ontwikkelen, waarmee we bijv. kunnen doordringen tot waarnemingen in de wereld van het leven. Daar verzeilen we dus in een nieuwe kwaliteit van bewustzijn met de daarbij passende zintuigen. Met onze gewone zintuigen, die ook een product zijn van de evolutie, nemen we de materiële wereld waar, met de “levenszintuigen” het leven. Dan zouden we bijv. het levenslichaam van de planten kunnen “zien”. Dat deed Paracelsus (1494-1541) al. Hij “zag” het levenslichaam van de planten in zijn kruidentuin; hij zag ook het levenslichaam” van zijn hartpatienten en ontdekte etherische overeenkomsten bij plant en mens. Zo werd hij de ontdekker van de “digitalis”, een middel tegen hartrytmestoornissen, dat tot op heden door de cardiologen wordt voorgeschreven.
Hier komen we het verschijnsel: synchroniciteit tegen! Dat is ook de reden, dat zeer bepaalde mensen,
bijvoorbeeld de helderziende Hildegard von Bingen (1098 - 1179) de kruiden ontdekte als geneesmiddel; daar heeft ze zelfs een heel boek over geschreven. Is dat flauwekulkennis? Neen, zeker niet. Heel stilletjes zijn de allermodernste geneesmiddelfabrikanten op zoek naar kruiden bij zgn. primitieve volken, naar de kruiden die zij tegen ziekten gebruiken. Hebben deze volken die bij toeval gevonden? Neen, zeker niet; maar wel met hun helderziende zintuigen.

Dus hoe gaat de evolutie verder? We zullen deze zintuigen opnieuw moeten leren ontwikkelen. Dan komen we in een nieuw aspect van de spirituele evolutie. Het blijkt, dat je die zintuigen niet kunt ontwikkelen, wanneer je niet bereid bent een “beter mens” dus een moreler mens te worden. Paracelsus en Hildegard wisten dat heel goed en hebben ook beschreven, hoe een meditatief leven naar “dieper bewustzijn” leidt.
De huidige wetenschap kan de meest onmorele dingen ontwikkelen, zoals atoom- en waterstofbommen, oorlogsgassen, want aan de materie kleeft geen moraal. Die komt je pas tegen op het niveau van het Leven, de bewustzijnslaag, die achter de materie van de planten schuilgaat. Welnu, kijk waar de moderne wetenschap ontspoort, onmoreel handelen gedoogt met de zuur verworven kennis en filosofen van buiten af moet inhuren, om te weten wat goed en kwaad is, want hun natuurwetenschap levert gewoon geen moraal. Zo bestaan er dus 4 lagen van bewustwording:
- de materielaag levert de natuurwetenschappen.
- de levenslaag zal inzicht gaan opleveren op het niveau van de levenskwaliteit.
- de bewustzijnslaag geeft  inzicht in de werkelijkheid van de binnenwereld van de ziel
- de geestlaag zal wezenlijke inzichten opleveren in de wereld van de Geest.
Op deze niveaus is synchroniciteit helemaal geen probleem meer en heel goed te begrijpen. Alleen dat begrijpen moet nog worden geleerd.Wanneer je meer wil weten over deze kijk op de wereld, lees het maar eens na in: “Geheimwissenschaft” (Wetenschap van de Geheimen van de Ziel) van Rudolf Steiner (1861 - 1925).




zaterdag 30 januari 2010

Reacties op Synchroniciteit - Zinvol toeval!

Samenvatting van de reacties:

Een lezeres beschrijft een paar opmerkelijke voorbeelden van ‘zinvol toeval’. Eén ervan gaat als volgt: "Mijn dochter studeerde in Sheffield en we spraken af om elkaar in Londen te treffen, bij het warenhuis Harrods. Mijn dochter reisde per bus en ik vloog naar ‘Stensted Airport’ , en reisde van daar per tube naar Londen. Ik was veel te vroeg, maar kon wel een uurtje stukslaan in Harrods.
Onderweg naar Londen  kijk ik ineens op naar het naastgelegen treincompartiment; op datzelfde moment draait mijn dochter, die in dat compartiment stond te lezen, zich om en we zien elkaar. Pas bij een volgend station kan ze vanuit haar wagon naar die van mij rennen. Het weerzien was geweldig.
Mijn dochter vertelde later dat ze veel te vroeg zou aankomen en om tijd te rekken was ze uit de bus gestapt en naar de underground gelopen om een tube naar het centrum te nemen. Als je weet hoe lang zo'n trein is en hoeveel er per uur rijden, is de kans dat je elkaar treft nihil. Laat staan dat je elkaar ziet!
Toevallig? Ik denk van niet".

Een andere moeder bezoekt haar studerende zoon in Texas. Het bezoek is niet aangekondigd. Het moet een verrassing zijn. Aangekomen op het vliegveld huurt ze
een auto en rijdt naar de campus van de universiteit. Ze is voor de eerste keer in de VS en moet wel even - letterlijk - haar weg zoeken.Op de campus wil ze informeren waar haar zoon verblijft, maar er is niemand te bekennen. Op goed geluk gaat ze een gebouw binnen, maar ook dat lijkt uitgestorven. Ze klopt op de deur van een kamer, in de hoop daar iemand aan te treffen.  Dat is ook zo... en tot haar stomme verbazing treft ze daar haar zoon aan die op bed ligt te lezen. Moederlijk intuïtie of 'zinvol toeval'?

Een lezeres maakt ons attent op een interessant boek van Joseph Jaworski: ‘Synchronicity: The Inner Path of Leadership’ Voer voor managers!
Ze haalt ook nog een bijzonder voorval aan van ‘zinvol toeval’: “Ik besloot op de afscheidsbijeenkomst van mijn vriendin die stervende was, dat ik graag een week op een ‘retreat’ wilde met een coachings-echtpaar dat mijn vriendin ook kende en die beiden ook bij de bijeenkomst waren. Toen ik een mail gestuurd had dat ik graag mee zou gaan, stond ik onder de douche na te denken hoe mooi het zou zijn als de zus van mijn vriendin ook mee zou gaan naar de retreat. Dat zij dan met mij mee zou kunnen rijden en dat we dan over haar zus zouden kunnen praten. Die avond ontving ik een mailtje van de coaches waarin zij mij vroegen of ik er bezwaar tegen had als de zus van mijn vriendin ook meeging! Het is precies gegaan zoals ik had bedacht: Zij reed met mij mee en we hebben heerlijk veel over mijn vriendin/haar zus gesproken en dat was heel erg fijn!”



Een lezeres schrijft:"Ik had vorige week een interessante 
ervaring met synchroniciteit.
Ik bridge met een zeer goede vriendin, waarmee ik een 
diepe band heb. We spelen meer dan 1 x per week bridge 
met elkaar, waarbij heel wat wordt afgekletst. Van 
flauwekul tot en met de diepste zieleroerselen. 
Vorige week droomde ik, dat mijn vriendin haar hele 
huiskamer had omgegooid; ze had de vleugel uit de 
zijkamer gehaald en daardoor een hele andere indeling van 
de woonkamer en-suite moeten maken. Ik was in 
mijn drooom ontzet over het resultaat; ik vond het 
kortweg afschuwelijk! De volgende ochtend vertelde ik 
mijn man over deze droom.Later die dag ging ik bij mijn 
vriendin op bezoek en ik vertelde haar over mijn droom.
Daarop antwoordde ze, dat ze inderdaad een poging had 
gedaan om de hele kamer om te gooien om tot een nieuwe 
indeling te komen, maar dat ze het maar bij die poging had 
gelaten, want in de nieuwe situatie viel niet te leven!
Binnen een paar uur kregen mijn man en ik de bevestiging 
van synchroniciteit !"

Dat 'synchroniciteit' vaker in dromen voorkomt, bewijst ook het verhaal van een bevriende psychiater. Hij schrijft:
"Ik had 20 jaar geleden een aantal interessante ervaringen. Ik verkeerde in een periode, dat ik regelmatig 'vliegdromen' had, waarin ik de meest uitzonderlijke ervaringen had.Ik hanteerde in mijn droom een heel bepaalde ademtechniek, nl.:  Om te kunnen gaan vliegen, moest ik mijn ademhaling regelen en dan
werd ik op een gegeven moment zo licht, dat ik de lucht in kon gaan. Het bijzondere van mijn vliegdromen was ook, dat ik mij s'morgens na het wakker worden eigenlijk niet goed kon realiseren, dat ik normaliter níet vliegen kon.
Ik werd in die periode door een collega aangesproken, waar ik een nogal hoogoplopend conflict mee had gehad en die mij ten zeerste verbaasde, dat hij mij opbelde. Hij zei: "ik zal het je later wel uitleggen." Kortom, hij kwam met mij praten over zijn huwelijksproblemen, die er niet om logen.

Ik heb een aantal gesprekken met hem gehad, waardoor hij het besluit kon nemen om van zijn vrouw te scheiden. In één van de laatste gesprekken vroeg ik hem,waarom hij nu juist mij had gevraagd om hem te helpen uit de impasse van zijn leven te komen. Hij begon te lachen en zei: Nou, dat zal je wel niet willen geloven, maar ik heb, ondanks onze problemen van jou gedroomd en wel: dat ik naar je toe moest gaan om van jou te leren vliegen!
Hij had in zijn droom contact met mij opgenomen en wij hebben een afspraak gemaakt, dat ik hem in de duinen zou leren vliegen. Hij beschreef precies, hoe ik hem heb geïnstrueerd hoe je de adem kon regelen en we hebben samen
hoog in de lucht, al ademend een grote vliegronde gemaakt en zijn veilig op de grond  teruggekomen. Toen hij na die droom wakker werd, dacht hij, als ik mij in mijn droom zo aan hem heb kunnen toevertrouwen, dan is hij ook de therapeut, die mij zou kunnen helpen. Toen hij mij dat verteld had, kan je zijn verbazing voorstellen, dat ik hem van mijn droom-vlieg-techniek vertelde en over verschillende van mijn vliegervaringen."
























Reacties op Synchroniciteit - Inhoudelijke verklaringen


Samenvatting van de inhoudelijke reacties:



Een lezer attendeert ons nog op een heldere toelichting van synchroniciteit:
”Synchronicity is the experience of twoor more events that are casually unrelated. The events should be unlikely to occur together by chance. The concept does not question, or compete with, the notion of casualty. Instead, it maintains that just as events may be grouped by cause, they may also be grouped by their meaning. Since meaning is a complex mental construction, subject to conscious and subconscious influence, not every correlation in the grouping of events by meaning needs to have an explanation in terms of cause and effect."

Een goede vriend schrijft : “Toeval is iets wat je toevalt!.
Iets waar je nooit om vraagt!
Het kan positief of negatief uitvallen”.

Een lezeres haalt intuïtie aan: "Het fenomeen intuïtie hangt volgens mij  nauw samen met 'zinvol toeval'. De aloude wijsheid van ergens eerst 'een nachtje over slapen' verwijst  naar je intuïtie. Intuïtie is voor mij een bron van wijsheid, rijkdom en innerlijke rust. Een bron die voor iedereen voor het grijpen ligt, maar die je ook kan
ontglippen! Ik vermoed dat er, behalve ieders persoonlijke bron van wijsheid, er ook nog een collectieve bron moet zijn waaruit het onbewuste  kan putten. Een reservoir van menselijke ervaringen en handelingen die min of meer tijdloos zijn. En eigenlijk is die hype rondom The Secret van 1 of 2 jaar geleden ook te herleiden tot Ruud Heijblom's definitie van synchroniciteit: de verbinding tussen een innerlijke gedachte (intentie) en een uiterlijke manifestatie".


Een lezeres maakt ons attent op een interessant boek van Joseph Jaworski: ‘Synchronicity: The Inner Path of Leadership’ Voer voor managers!







Een lezer schrijft: ”Oorzaak en gevolg geeft veel zekerheid, het is rationeel en goed verklaarbaar. Volgens mij zijn we altijd op zoek naar zekerheid en bevestiging. Maar is het niet zo dat we altijd bezig zijn om gebeurtenissen en beelden te "matchen" met iets dat we al kennen? Is het ook niet zo dat we een gekleurde bril op hebben en dus alleen maar zien wat we willen zien (en kunnen bevatten)?”

Een lezer attendeert ons op het
MIT Center for Collective Intelligence’.
Hij schrijft:”Een andere invalshoek, maar wellicht interessant voor je lezers."


Interessant is ook de volgende reactie..” Tijdens het ontstaan van Achmea, de fusiegolf tussen 1994 en 1998, was de toenmalige bestuursvoorzitter ook aanhanger van 'toeval bestaat niet' en 'alles is creatie’:iedereen creëert zijn eigen werkelijkheid (Kant).. Directieleden en high potentials (waar ik toen tot behoorde) werd deze filosofie aangeboden in een leergang van zes maanden. Naast Jung heb ik daar ook Sheldrake ontdekt; een natuurkundige die zich verwonderde over de onoplosbare vraagstukken in de biologie en daarbij quantumfysica en filosofie met elkaar verbond. De hypothese die hij beschrijft heet 'vormende oorzakelijkheid' en gaat er vanuit dat het universum wordt geleid door eigen diepere wetten. Interessant om te lezen, mede in het licht van het Darwin-jaar en de creationisten-discussie. Boeiend uiteengezet en biedt ook weer aanknopingspunten voor psychologische en parapsychologische zaken die mensen (soms) bezig houden.”
Literatuur: Rupert Sheldrake, Een nieuwe levenswetenschap, 1983
17 jan. 2010
De volgende reactie sluit hierbij prachtig aan. Onder de kop ‘Hoezo toeval...je roept het zelf op’ schrijft een lezer: “Mooi dat we leven in één groot krachtenveld, letterlijk en figuurlijk.. Waarin bepaalde soorten atomen synchroon aan elkaar lopen, dezelfde bewegingen spiegelen, hoe ver ze ook van elkaar verwijderd zijn. De energie die je voelt, is niks anders dan de reactie van de atomen die een trilling aanpassen of  juist synchroon laten lopen aan  andere (bundels) atomen. Hoe kan het dat de hond zijn baas 'voelt' aankomen? Hoe kan het dat het wiel, maar ook de boekdrukkunst, op ongeveer vergelijkbare momenten, maar op volstrekt verschillende plaatsen werden uitgevonden? We leven in één groot veld van mogelijkheden, waarin we elkaar eindeloos beïnvloeden. Waarin de één de signalen oppikt en de ander ze laat 'liggen'. Hetzelfde gevoeligheidsniveau, maar andere verwerking.
In feite zijn harmonie en daarmee synchroniciteit de basismomenten (denk aan trillingsmomentum) van de oorsprong. Een harmonie die elke keer weer zichzelf probeert te herstellen. Ik heb voor ‘Het Vitaliteit Boek’ vele mooie voorbeelden mogen waarnemen van zowel harmonie als synchroniciteit. Ook voor ‘Samen Genezen’, waarvoor ik het eerste congres mocht organiseren met Sheldrake en McTaggart werden raadsels realiteit.
Bij de voorbereiding voor het Stralingscongres mocht ik weer ervaren dat Popp, Emoto, Bohr etc. vanuit verschillende disciplines hetzelfde aantonen: het fundamentele moment van harmonie. Ik ben benieuwd wat ik nog op mijn eigen ‘tocht’ aan synchroniciteit mag aantreffen...