Reacties op Synchroniciteit - Inhoudelijke verklaringen

Samenvatting van de inhoudelijke reacties:


Een lezer attendeert ons nog op een heldere toelichting van synchroniciteit:
”Synchronicity is the experience of twoor more events that are casually unrelated. The events should be unlikely to occur together by chance. The concept does not question, or compete with, the notion of casualty. Instead, it maintains that just as events may be grouped by cause, they may also be grouped by their meaning. Since meaning is a complex mental construction, subject to conscious and subconscious influence, not every correlation in the grouping of events by meaning needs to have an explanation in terms of cause and effect."

Een goede vriend schrijft : “Toeval is iets wat je toevalt!.

Iets waar je nooit om vraagt!

Het kan positief of negatief uitvallen”.

Een lezeres haalt intuïtie aan: "Het fenomeen intuïtie hangt volgens mij  nauw samen met 'zinvol toeval'. De aloude wijsheid van ergens eerst 'een nachtje over slapen' verwijst  naar je intuïtie. Intuïtie is voor mij een bron van wijsheid, rijkdom en innerlijke rust. Een bron die voor iedereen voor het grijpen ligt, maar die je ook kan

ontglippen! Ik vermoed dat er, behalve ieders persoonlijke bron van wijsheid, er ook nog een collectieve bron moet zijn waaruit het onbewuste  kan putten. Een reservoir van menselijke ervaringen en handelingen die min of meer tijdloos zijn. En eigenlijk is die hype rondom The Secret van 1 of 2 jaar geleden ook te herleiden tot Ruud Heijblom's definitie van synchroniciteit: de verbinding tussen een innerlijke gedachte (intentie) en een uiterlijke manifestatie".

Een lezeres maakt ons attent op een interessant boek van Joseph Jaworski: ‘Synchronicity: The Inner Path of Leadership’ Voer voor managers!

Een lezer schrijft: ”Oorzaak en gevolg geeft veel zekerheid, het is rationeel en goed verklaarbaar. Volgens mij zijn we altijd op zoek naar zekerheid en bevestiging. Maar is het niet zo dat we altijd bezig zijn om gebeurtenissen en beelden te "matchen" met iets dat we al kennen? Is het ook niet zo dat we een gekleurde bril op hebben en dus alleen maar zien wat we willen zien (en kunnen bevatten)?”

Een lezer attendeert ons op het ‘MIT Center for Collective Intelligence’.
Hij schrijft:”Een andere invalshoek, maar wellicht interessant voor je lezers."

Interessant is ook de volgende reactie..” Tijdens het ontstaan van Achmea, de fusiegolf tussen 1994 en 1998, was de toenmalige bestuursvoorzitter ook aanhanger van 'toeval bestaat niet' en 'alles is creatie’:iedereen creëert zijn eigen werkelijkheid (Kant).. Directieleden en high potentials (waar ik toen tot behoorde) werd deze filosofie aangeboden in een leergang van zes maanden. Naast Jung heb ik daar ook Sheldrake ontdekt; een natuurkundige die zich verwonderde over de onoplosbare vraagstukken in de biologie en daarbij quantumfysica en filosofie met elkaar verbond. De hypothese die hij beschrijft heet 'vormende oorzakelijkheid' en gaat er vanuit dat het universum wordt geleid door eigen diepere wetten. Interessant om te lezen, mede in het licht van het Darwin-jaar en de creationisten-discussie. Boeiend uiteengezet en biedt ook weer aanknopingspunten voor psychologische en parapsychologische zaken die mensen (soms) bezig houden.”
Literatuur: Rupert Sheldrake, Een nieuwe levenswetenschap, 1983

17 jan. 2010

De volgende reactie sluit hierbij prachtig aan. Onder de kop ‘Hoezo toeval...je roept het zelf op’ schrijft een lezer: “Mooi dat we leven in één groot krachtenveld, letterlijk en figuurlijk.. Waarin bepaalde soorten atomen synchroon aan elkaar lopen, dezelfde bewegingen spiegelen, hoe ver ze ook van elkaar verwijderd zijn. De energie die je voelt, is niks anders dan de reactie van de atomen die een trilling aanpassen of  juist synchroon laten lopen aan  andere (bundels) atomen. Hoe kan het dat de hond zijn baas 'voelt' aankomen? Hoe kan het dat het wiel, maar ook de boekdrukkunst, op ongeveer vergelijkbare momenten, maar op volstrekt verschillende plaatsen werden uitgevonden? We leven in één groot veld van mogelijkheden, waarin we elkaar eindeloos beïnvloeden. Waarin de één de signalen oppikt en de ander ze laat 'liggen'. Hetzelfde gevoeligheidsniveau, maar andere verwerking.
In feite zijn harmonie en daarmee synchroniciteit de basismomenten (denk aan trillingsmomentum) van de oorsprong. Een harmonie die elke keer weer zichzelf probeert te herstellen. Ik heb voor ‘Het Vitaliteit Boek’ vele mooie voorbeelden mogen waarnemen van zowel harmonie als synchroniciteit. Ook voor ‘Samen Genezen’, waarvoor ik het eerste congres mocht organiseren met Sheldrake en McTaggart werden raadsels realiteit.
Bij de voorbereiding voor het Stralingscongres mocht ik weer ervaren dat Popp, Emoto, Bohr etc. vanuit verschillende disciplines hetzelfde aantonen: het fundamentele moment van harmonie. Ik ben benieuwd wat ik nog op mijn eigen ‘tocht’ aan synchroniciteit mag aantreffen...”